R. Coleman zijn Carriere in vogelvlucht

Ronnie Coleman, de beste bodybuilder aller tijden? Natuurlijk is daarover genoeg stof tot discussie. Sommigen zeggen dat die titel voor Arnold Schwarzenegger is, die zijn eerste van zeven Mr. Olympia titels in 1970 won en de rest van zijn carrière ongeslagen bleef. Anderen zullen er op wijzen dat Lee Haney, die zijn carrière eindigde met acht Sandows, het meer verdient. En wat denk je van de eerste en tweevoudig Mr. Olympia Larry Scott met zijn klassieke fysiek? De argumenten kunnen tot in het oneindige doorgaan. Maar een ding dat niet ontkend kan worden, is dat je als je naar de cijfers kijk Coleman op eenzame hoogte staat.
In zijn beginjaren was Coleman zomaar weer een anonieme prof. Niemand verwachtte echt iets van hem, in tegenstelling tot Schwarzenegger, Haney, Dorian Yates, Jay Cutler, of de huidig tweevoudig Mr. Olympia Phil Heath. Maar vanaf zijn eerste Mr. Olympia-overwinning in 1998 tot zijn zwanenzang tijdens de Mr. Olympia van 2007 heeft Ronald Dean Coleman ons altijd verrast. In een profcarrière die 16 jaar besloeg, verzamelde hij meer hardware dan wie dan ook – met een recordaantal van 26 titels, waaronder acht Mr. Olympia-overwinningen op rij en een overwinning tijdens de Arnold Classic. De fysiek van 135 kg die hij gebruikte om zijn zevende Sandow te winnen in 2004 was de zwaarste van alle Mr. Olympia’s. Coleman gebruikte dit alles met megagewichten in de sportschool in de sportschool – dankzij de ontelbare Flex artikelen en video’s – zijn net zo memorabel als zijn optredens op het podium, in feite, legden die ook de grond voor zijn oneliners in de sportschool als ‘’lichtgewicht, schatje’’ en ‘’het is maar een peulenschilletje!’’, om er maar eens een paar te noemen. Dus staat hieronder dan de beschrijving van de carrière van de man die zeer zeker aan, of in ieder geval dichtbij, de top staat van de lijst van de beste bodybuilders aller tijden.

De opkomst van Big Ron

1991

In wat velen zien als de beste amateur-wedstrijd aller tijden werd Coleman vierde in de zwaargewichtklasse achter Paul DeMayo, Flex Wheeler en Kevin Levrone tijdens de NPC Nationals. Later dat jaar wint hij de IFBB World Amateur Championships en verdiende hij daarmee zijn proflicentie.

Zijn punt maken

1995-1997

Vier jaar later in zijn profcarrière wint Coleman zijn eerste profwedstrijd, de IFBB Canada Pro Cup 1995 (met op de tweede plaats Günter Schlierkamp). Het jaar daarop brengt hij Wheeler in totale verwarring bij het verdedigen van zijn titel. In 1997, tijdens de Europese tour na de Olympia, verslaat hij Levrone en wint hij de Grand Prix Rusland.

Hogerop komen

1998

Toen zesvoudig Olympia-winnaar Yates gedwongen werd tot vervroegd pensioen vanwege een blessure, lag de Olympia-troon open voor iedereen die hem wilde gijpen. Ondanks overwinningen vroeg in het seizoen bij de Night of Champions en de Toronto Pro Invitational werd Coleman niet beschouwd als de topfavoriet, omdat gedacht werd dat Wheeler, Levrone, Shawn Ray en verschillenden anderen meer kans hadden om de opvolgers van Yates te worden. En toen kwa, als een van de grootste verrassingen ooit in de sport, een gigantische, droge en knetterende Coleman die over iedereen heen walste en de elfde man werd die de Sandow in handen kreeg. Zijn acht plaatsen winst na zijn negende plaats van het jaar daarvoor is de grootste stap voorwaarts die iemand ooit gemaakt heeft in de Olympia-geschiedenis.

Op zijn tandvlees

2001

Hij was nu drievoudig Mr. Olympia en er was nog geen serieuze bedreiging voor zijn dominantie in zicht. In maart wint Coleman, droog tot op het bot, de Arnold Classic. Hij is daarmee de eerste regerend Mr. O in het moderne tijdperk die deelneemt aan een wedstrijd voor de Olympia. Maar tegen de tijd dat de grote O. voor de deur staat, in september, begint Coleman tekenen van slijtage te vertonen die ontstaan door zijn gruwelijke voorbereidingen. Hij komt vlak met helemaal niets van zijn huidsplijtende massa en detail van zijn vorige overwinningen. Hij verliest de voorrondes van een ongelooflijke Jay Cutler, maar vecht zich later die nacht terug om er met veel pijn en moeite toch weer een overwinning uit te slepen. Het Colemanaura van onoverwinnelijkheid vertoont zijn eerste scheur.

Ondenkbaar

2002

Terwijl de rematch tussen Coleman en Cutler, waar al veel op vooruit gelopen was, nog even in de ijskast moest, omdat Cutler besloot een jaar over te slaan en dus niet mee te doen aan de Mr. Olympia 2002, wint Coleman zijn vijfde Sandow. Maar Schlierkamp die vijfde werd en het Olympia-podium gehaald had dankzij een speciale uitnodiging, moest nog een wedstrijd winnen. Zijn beste klassering tijdens de Olympia was op dat moment een twaalfde plaats in 2000 en iedereen had het over hem tijdens deze show. Een week later, tijdens de GNC Show of Strength, dient Schlierkamp Coleman zijn eerste nederlaag in drie jaar toe. Het is de eerste keer dat een regerend Mr. O verslagen wordt sinds Schwarzenegger Sergio Oliva versloeg tijdens de Mr. World van 1970.

Geen slapende honden wakker maken

2003

Met de aandacht gericht op Cutler die terugkomt om af te maken wat hij in 2001 bijna voor elkaar kreeg en de schokkende overwinning van Schlierkamp een jaar eerder bij de Show of Strength, was Coleman op zijn kwetsbaarst – en dat betekende problemen voor iedereen die niet Ronnie Coleman heette. Op weg naar de zesde keer dat hij niet de favoriet is , brengt hij zijn training naar een heel ander niveau. Het eindresultaat? Een nooit geziene 13-,5 kilo gestreepte, freak-show achtige spiermassa die mededeelnemers, juryleden en fans schokt en van bewondering hun monden op doet vallen. Coleman veroorzaakte een aardverschuiving op de Mr. Olympia 2003 en wint opnieuw. Het jaar daarop wint hij op ongeveer dezelfde wijze zijn zevende Sandow.

Het begin van het einde

2005

Een gestroomlijnde 125 kilo zware Coleman veroordeelt hij Cutler opnieuw tot een tweede plaats en pakt daarmee zijn achtste Sandow waardoor hij voorbij Schwarzenegger gaat en gelijk komt met Haney. In 2006, met zijn blik gericht op een nieuw record, straalt Coleman zijn gebruikelijke zelfvertrouwen uit, maar zijn fysiek, schommelend rond de 136 kilo, mist seperatie, detail- en zijn kenmerkend gestreepte billen. Nog opvallender is de onbalans tussen zijn linker lat en triceps vergeleken met hun tegenhangers aan de rechterkant. Aan het eind van de avond is het Cutler, en niet Coleman, die geschiedenis schrijft als de eerste persoon sinds 1970 die een heersend meervoudig Mr. Olympia onttroont. Coleman komt terug in 2007, maar zijn lichaam heeft de prijs betaald voor de jaren harde strijd in de sportschool en hij valt terug naar de vierde plaats. Als hij op het podium aankondigt dat hij stopt, geeft het massaal aanwezige publiek hem een zeer lange staande ovatie die past bij een van de grootste kampioenen van de sport.