Yazz – mijn weg naar topsport

In Hoofddorp besefte ik dat ik totaal nog niet aan mijn plafond zat en eigenlijk pas aan het begin van mijn carrière stond. In het eerste jaar ben ik toen ook direct heel snel vooruit gegaan en ben toen uiteindelijk in 2020 opgenomen bij de Nederlandse juniorenselectie (Nederlandse selectie onder 18). Een jaar later ben ik toen opgenomen bij de Nederlandse senioren selectie. Ik ben dus eigenlijk pas vrij laat begonnen met topsport. De meeste van mijn teamgenoten turnen al sinds ze ongeveer 5 jaar oud zijn en zitten al zolang ze zich kunnen herinneren bij het Nederlands team. Ik merkte dit het meest tijdens wedstrijden. Waar de rest van m'n teamgenoten goed wisten hoe ze met de zenuwen om moesten gaan, klopte bij mij m'n hart razendsnel en stond ik te trillen van de wedstrijdspanning. Ik had natuurlijk ook voordat ik in Hoofddorp kwam turnen wel wedstrijden gedaan, maar dat waren altijd maar vier wedstrijden per jaar, terwijl we nu ineens veel meer wedstrijd- en testmomenten hadden. Ook al ben ik er nu veel meer aan gewend, toch merk ik dat het af en toe nog steeds lastig kan zijn om met die wedstrijdspanning om te gaan. Dit merk ik vooral wanneer ik op bijvoorbeeld een EK of WK sta in een volle arena. Het belangrijkste in zulke situaties is dat je jezelf rustig probeert te houden en niet compleet op gaat vreten van spanning.
Het grootste verschil tussen wedstrijdsport en topsport was voor mij wel dat ineens turnen boven alles ging, en zo ook boven school. Toen ik in Hoofddorp kwam turnen ben ik ook van school gewisseld, ik ben overgestapt naar een LOOT school. Dit is een school die rekening houdt met topsporters en zo ook aangepaste trajecten aanbiedt, zodat iedere sporter school en sport goed kan combineren. Als 16 jarige jongen kreeg ik hier vrijheden zoals toetsen kunnen verplaatsen naar een later moment, lessen overslaan zonder gevolgen en uiteindelijk ook de helft van m'n vakken verplaatsen naar het volgende jaar (ik zat toen in 5 VWO). Dit, samen met COVID aan het einde van het schooljaar zorgde ervoor dat mijn schoolcarrière totaal in de soep liep. Na nog een keer 5 VWO te hebben geprobeerd op een andere school, heb ik uiteindelijk de keuze gemaakt om een (verplicht) tweejarig HAVO traject aan te gaan op het volwassenenonderwijs. Zo terugkijkend was het waarschijnlijk verstandiger geweest als ik direct vanaf de eerste klas HAVO had gedaan, dan was ik namelijk vier jaar eerder klaar geweest met school. Dit is achteraf natuurlijk altijd makkelijk gezegd.
Topsport leert je ook omgaan met tegenslagen en teleurstellingen. Er worden altijd maar vijf of zes mensen naar een toernooi gestuurd, dus er zullen er altijd een paar zijn die afvallen. In 2022 was ik geselecteerd voor het EK München in augustus en vervolgens ook voor het WK Liverpool in Oktober. In 2023 ben ik geselecteerd voor het EK Antalya in april, maar voor het WK Antwerpen in september kwam ik uiteindelijk net te kort. Dat was een behoorlijke tegenslag, omdat dat juist het WK was waar we mochten gaan strijden voor een team plek op de Olympische Spelen van Parijs in de zomer van 2024. Mijn teamgenoten hebben het op dat WK gelukkig goed gedaan en hebben zo ook een team plek voor de spelen weten te bemachtigen. Hierdoor is iedereen extra hongerig om een plek in het OS team te behalen, en zo ook ikzelf. Helaas ben ik een maand geleden tijdens een trainingsstage in Madrid geblesseerd geraakt aan mijn enkel en ben hiervoor ook een operatie ondergaan. Hierdoor moet ik ook het aankomende EK in Rimini missen. Deze blessure is tot nu toe de grootste tegenslag in mijn carrière, maar als topsport me één ding heeft geleerd is het wel: wat er gebeurt maakt niet uit, hoe je ermee omgaat wel. Ik blijf dus gewoon verder trainen en zal er alles aan doen om alsnog op die Olympische Spelen te staan!