1. Wat zijn mineralen?

Mineralen worden vaak eenvoudigweg mineralen genoemd. Dit zijn essentiële voedingsstoffen - d.w.z. ze zijn van vitaal belang voor het lichaam, maar kunnen niet door het lichaam zelf worden geproduceerd. Daarom moeten ze worden geleverd via voedsel of voedingssupplementen. We hebben het over anorganische mineralen als hun oorsprong niet biologisch is. Ze komen meestal voor in de vorm van ionen of als anorganische verbindingen in de natuur, met name in gesteente en bodem. Aangezien de mens niet direct anorganische mineralen kan opnemen, is de enige optie om de "omweg" door de planten te nemen. In tegenstelling tot het menselijk lichaam zijn deze planten in staat om mineralen uit de bodem op te nemen en voor zichzelf te gebruiken. De voedingsstoffen die voor ons belangrijk zijn en die in de planten opgeslagen blijven, worden dus gewoon opgenomen door het voedsel dat we eten. Ze zijn dus aanwezig in organische vorm, die het lichaam, net als vitaminen, gemakkelijk kan verwerken en gebruiken. Mineralen hebben een beslissend voordeel ten opzichte van de organische verbindingen van vitaminen: ze zijn veel minder gevoelig voor hitte en lucht en gaan daarom niet zo snel verloren tijdens het koken. In principe zijn er twee soorten mineralen - zogenaamde macro-elementen (of bulkelementen, in het lichaam met meer dan 50 milligram per kilogram lichaamsgewicht) en micro-elementen (ook spoorelementen, in het lichaam met minder dan 50 milligram per kilogram lichaamsgewicht). IJzer is in dit opzicht de enige uitzondering: het zou in het lichaam aanwezig moeten zijn in een concentratie van 60 milligram per kilogram lichaamsgewicht, maar het is nog steeds een van de sporenelementen (micro-elementen). De betekenis en functie van alle sporenelementen is nog niet duidelijk wetenschappelijk vastgesteld. Dit is zeker ook te verklaren door de soms extreem lage concentraties waarmee deze micro-elementen in het lichaam voorkomen.

2. welke mineralen behoren tot de macro-elementen (bulkelementen)?

De macro-elementen of bulkelementen omvatten calcium (chemisch calcium), chloor, kalium, magnesium, natrium, fosfor en zwavel.

3. welke mineralen behoren tot de micro-elementen (sporenelementen)?

Micro-elementen (sporenelementen) omvatten kobalt, ijzer, fluor, jodium, koper, mangaan, molybdeen, selenium, silicium (chemisch silicium), vanadium en zink. Deze stoffen zijn allemaal essentieel - essentieel voor het lichaam, maar kunnen niet door het lichaam zelf worden geproduceerd. Andere voorbeelden van micro-elementen zijn arseen, boor, rubidium en tin. Aangenomen wordt dat ze ook essentieel zijn voor het menselijk lichaam - maar ze zijn nog niet uitgebreid genoeg onderzocht om meer gedetailleerde informatie hierover te verstrekken.

4. Wat zijn de voordelen van mineralen voor het menselijk lichaam en hoe werken ze?

Mineralen behoren tot de essentiële voedingsstoffen voor het lichaam. Ze moeten daarom via de dagelijkse voeding worden opgenomen, omdat ze niet door het lichaam zelf kunnen worden geproduceerd. Mineralen zijn essentiële componenten van vele lichaamsfuncties en stofwisselingsprocessen. Ze werken als duo of trio, beïnvloeden elkaar in hun werking of zijn zelfs alleen samen effectief. Sommige zijn hormooncomponenten - bijvoorbeeld jodium. De juiste hoeveelheid mineralen is zeer belangrijk voor de gezondheid: een overdosis kan leiden tot vergiftigingsverschijnselen, een tekort aan mineralen kan leiden tot het risico dat bepaalde processen in het lichaam niet meer optimaal functioneren. Mineralen zijn meestal anorganische verbindingen die in verschillende vormen aanwezig zijn en op verschillende manieren door het lichaam worden opgenomen. Chemische verbindingen die bijzonder goed mineralen absorberen zijn bijvoorbeeld gewoon zout, een natriumchlorideverbinding of zinkchelaat, een zinkvorm. In het algemeen zijn er echter slechts zeer weinig vertegenwoordigers. Een bepaald mineraal kan niet worden vervangen door een ander - of, als dat nodig is, zijn plaats innemen als "vervanger" in een bestaand proces. Een uitgebreide, regelmatige aanvoer van de essentiële mineralen is daarom van vitaal belang. Aan de behoefte aan mineralen kan meestal worden voldaan met een uitgebalanceerde, gezonde voeding - dit geldt vooral bij normale lichaamsbeweging.

5. Welke functies hebben mineralen in het lichaam?

Het volgende overzicht toont de belangrijkste functies van de belangrijkste mineralen in het lichaam: Magnesium: vermindert vermoeidheid en tekenen van vermoeidheid - en levert een belangrijke bijdrage aan de energiestofwisseling en aan de elektrolytenbalans en de regulering daarvan. Magnesium is betrokken bij het onderhoud van botten en tanden, celdeling, spier- en zenuwfunctie en eiwitsynthese. Calcium: is ook betrokken bij het onderhoud van botten en tanden en de functie van de spieren. Calcium is betrokken bij de celdeling en specialisatie en bij de overdracht van zenuwsignalen. Kalium: is belangrijk voor de bloeddruk, de spierfunctie en het zenuwstelsel. IJzer: ijzer is ook betrokken bij de energiestofwisseling en de vorming van rode bloedcellen. IJzer ondersteunt indirect ook het goede transport van zuurstof door de bloedbaan en naar de spieren. Het bevordert ook de normale werking van het immuunsysteem en de cognitieve capaciteiten. Zink: is medeverantwoordelijk voor veel processen in het lichaam. Het draagt bij tot een normaal testosterongehalte, de vetzuurstofwisseling, het behoud van het gezichtsvermogen en een goed immuunsysteem en heeft een invloed op de celbescherming tegen oxidatieve stress. Bovendien ondersteunt zink de stofwisseling van vitamine A en alle macronutriënten en de eiwitsynthese - en helpt het de botten, het haar en de huid in stand te houden. Jodium: is betrokken bij de energiestofwisseling en belangrijk voor de schildklier, de functie van het zenuwstelsel en het onderhoud van de huid.
Calcium en magnesium zijn bijzonder belangrijk voor sporters: beide mineralen zijn vooral betrokken bij de stofwisseling voor de energieproductie en in het algemeen bij de spierfuncties. Ze zijn ook nodig om de botten in stand te houden, d.w.z. om de stabiliteit en weerstand te ondersteunen. Ook ijzer en vooral zink spelen een belangrijke rol, vooral voor sporters. IJzer is betrokken bij de vorming van rode bloedcellen, die onmisbaar zijn voor een goede zuurstoftoevoer naar alle spieren en organen van het lichaam. Sporters hebben profijt van een goede zuurstoftoevoer tijdens lange of bijzonder moeilijke periodes van stress en tijdens de juiste oefeningen om hun prestaties gedurende lange tijd op een constant hoog niveau te houden. Zink is bijvoorbeeld belangrijk voor een normaal testosterongehalte en als onderdeel van de eiwitsynthese, die ook voor sporters een belangrijke rol speelt.

6. Is de behoefte aan mineralen van sporters hoger?

Tijdens intensieve en zware trainingsfasen kan de behoefte aan bepaalde mineralen toenemen. Een voldoende aanvoer van mineralen, eiwitten en andere macronutriënten is essentieel voor het behoud of de verbetering van de prestaties. Mineralen worden bijvoorbeeld verbruikt door een verhoogde stofwisselingsactiviteit en worden door zwaar zweten door de huid uitgespoeld. Maar niet alleen sporters moeten er aandacht aan besteden, voldoende mineraalstoffen in te nemen: Een verhoogde behoefte kan ook in het normale dagelijkse leven ontstaan door psychologische stress, verschillende ziekten of een onevenwichtige voeding.

7. Wat kan ik doen voor mijn mineralenvoorziening?

De beste manier om in de normale dagelijkse behoefte aan mineralen te voorzien is een evenwichtige voeding: dit omvat bijvoorbeeld volkorenproducten, veel groenten en fruit, diverse zuivelproducten en vlees en vis - of geschikte vervangers voor vegetariërs of veganisten. Met name groenten en fruit leveren naast mineralen veel vitaminen en secundaire plantaardige stoffen. Net als bij vitaminen moet bijzondere aandacht worden besteed aan de keuze van het voedsel, aangezien de hoeveelheden mineralen in veel conventionele en industriële producten constant afnemen. Dit is bijvoorbeeld het geval bij vitaminen. Gelukkig zijn de anorganische verbindingen van mineralen veel beter bestand tegen hitte en lucht: tijdens de preparatie gaan minder waardevolle stoffen verloren. Voor sporters is een evenwichtige vochtbalans een van de belangrijkste redenen om het lichaam van voldoende vocht te voorzien. Atleten kiezen daarom vaak voor mineraalrijk water in plaats van zoete frisdranken. Dit kan ook worden gemengd met poeders die op de juiste wijze zijn verrijkt voor de productie van sportdranken als er een grotere behoefte is. Inmiddels is er ook een groot aantal preparaten van de grote supplementen fabrikaten in capsule- of tabletvorm. De zogenaamde superfoods leveren ook waardevolle mineralen.

8. Welke mineralensupplementen zijn er?

Er is nu een breed assortiment aan verschillende producten voor de levering van mineralen. De supplementen worden aangeboden als capsuleproducten of in tabletvorm. In de productrecepten worden vaak een aantal belangrijke mineralen gecombineerd. Populaire combinaties zijn bijvoorbeeld calcium en magnesium, maar ook calcium, zink en magnesium. Maar er zijn ook recepten van duidelijk belangrijkere mineralen in het assortiment.

9. Wat gebeurt er als er een gebrek aan mineralen is?

Helaas zijn de deficiëntieverschijnselen in het geval van een gebrek aan mineralen in het begin meestal relatief weinig specifiek. Mogelijke gevolgen kunnen de achteruitgang van de huid, haarproblemen of het gevoel van vermoeidheid en uitputting zijn. Dit zijn allemaal symptomen die ook bij andere ziekten te vinden zijn. Meer stress en een ongezonde levensstijl bevorderen en verhogen het gebrek aan mineralen ook. Op langere termijn is het gebrek aan belangrijke mineralen een ernstig probleem: zo kan zich bijvoorbeeld osteoporose ontwikkelen of verergeren, wat de botsterkte beïnvloedt. Vooral op oudere leeftijd is het lichaam soms niet meer in staat om voldoende mineralen uit voedsel te filteren. Daarnaast eten veel ouderen ook een minder gezonde en evenwichtige voeding. Daarom moet in elke leeftijdsfase een evenwichtige en gezonde voeding worden gevolgd om het lichaam in alle levensfasen op een optimale manier van voldoende mineralen te voorzien. Als niet aan de vereiste voorwaarde wordt voldaan, wordt een extra inname van mineralen aanbevolen. Let wel op de inname van een totaalpakket aan mineralen. De mineralen werken alleen in combinatie, daarom moet het geselecteerde product een breed scala aan mineralen bevatten. Een advies van een arts of apotheker is in veel gevallen zinvol - veel sporters die zich in een sportief bijzonder actieve fase bevinden, zetten ook op de beoordeling van een specialist voor sportvoeding. Een bloedbeeld geeft informatie over mogelijke deficiënties of een mogelijke overdosis: Vervolgens kan het dieet of de dosering van voedingssupplementen individueel worden aangepast.

10. Conclusie

• Een goede mineraalvoorziening is niet alleen een absolute noodzaak voor sporters. Daarom moet iedereen aandacht besteden aan een goed en voldoende aanvoer.
• Mineralen zijn betrokken bij talloze processen die belangrijk zijn voor het lichaam. Er moet altijd rekening mee worden gehouden dat veel mineralen alleen in combinatie met andere stoffen hun werking kunnen ontplooien.
• Vergeleken met de organische verbindingen van vitaminen zijn mineralen veel minder gevoelig voor warmte en lucht. Ze gaan dus niet zo snel verloren tijdens het koken.
• Mineralen behoren tot de essentiële voedingsstoffen voor het lichaam. Ze moeten daarom via de dagelijkse voeding worden opgenomen, omdat ze niet door het lichaam zelf kunnen worden geproduceerd.
• Een tekort aan mineralen kan leiden tot deficiëntieverschijnselen. Deze zijn in het begin relatief weinig specifiek en kunnen variëren van de achteruitgang van de huid, haarproblemen of het gevoel van vermoeidheid en uitputting.
• Met name hard trainende sporters moeten tijdens bijzonder intensieve trainingsfasen hun dieet samen met een deskundige of arts controleren. Op deze manier kan de individuele behoefte aan voedingsstoffen worden bepaald en kan een op maat gemaakt dieetplan worden opgesteld.
In bijzonder intensieve trainingsfasen kan de inname van extra hulpmiddelen nuttig zijn om in de soms sterk toegenomen behoefte aan mineralen te kunnen voorzien.